Αναζήτηση Τεκμηρίων

Τίτλος
αβκόν,το

Το χογλαστόν αβγό το έβραζαν για μικρό χρονικό διάστημα και το ονόμαζαν μελάτον ή βουττητόν, επειδή ο κρόκος δεν έπηζε. Αντίθετα, αν το έβραζαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, το ονόμαζαν πηκτό ή σφικτό. Με τον όρο τηανητόν αβγό εννοούσαν τα αβγά μάτια, που τα τηγάνιζαν σε ελαιόλαδο ή σε μύλλαν χοίρου.

«Αβγά κότας» <br/> Πηγή: http://www.tsantiri.gr/zoi/pos-na-xechorisis-ta-bagiatika-avga-apo-ta-freska/

Ονομασία - Προέλευση
Λειτουργικός & Συμβολικός Ρόλος
Συμπληρωματικές Πληροφορίες & Βιβλιογραφία

Ονομασία - Προέλευση

Κυπριακή Ονομασία Τροφίμου

Ελληνική ονομασία - Περιγραφή

αβγό (κότας)

Γλωσσικές Παρατηρήσεις

ΕΤΥΜ. μεσν. < αρχ. ὠόν από τη συνεκφορά τά ὠά > ταουά > ταουγά > τ' αβγά > αβγό (Μπαμπινιώτης 2005, λήμμα αβγό,το, 43)

πληθ. αβκά

εφτερινόν αβγό = φρέσκο, της ημέρας (Πιλαβάκης 1968, 151)

Μέθοδος Εξασφάλισης

Οικιακή κτηνοτροφία

Μέθοδος Επεξεργασίας

Τα αβγά βράζονταν, τηγανίζονταν και ψήνονταν. 

Τα βραστά αβγά ονομάζονταν χογλαστά. Το χογλαστόν αβγό το έβραζαν για μικρό χρονικό διάστημα και οι Κύπριοι το ονόμαζαν μελάτο ή βουττητό, επειδή ο κρόκος δεν έπηζε και το έτρωγαν βουτώντας μέσα φέτες από ψωμί. Αντίθετα, αν το έβραζαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, το ονόμαζαν πηκτό ή σφικτό. Με τον όρο τηανητόν αβγό, οι Κύπριοι εννοούσαν τα αβγά μάτια, που τα τηγάνιζαν σε ελαιόλαδο ή σε μύλλαν χοίρου. Τα ψητά αβγά συνήθως οι νοικοκυρές τα έψηναν στον φούρνο και τα ονόμαζαν οφτά. Έβρεχαν το αβγό και το έψηναν στον φούρνο ή στη χόβολη (Ξιούτας 1978, 286).

Λειτουργικός & Συμβολικός Ρόλος

Διατροφική Αξία και Σημασία στη Διατροφή των Κυπρίων

Οι νοικοκυρές έφτιαχναν κολοκούδκια με τα αβγά που ήταν ομελέτα και την αποκαλούσαν κολοκούδκια με αβκά (Υπουργείο Γεωργίας 2010, Κυπριακά παραδοσιακά παρασκευάσματα, 6). 

Τα αβγά θεωρούνταν καλός μεζές με το ποτό, γι’ αυτό και οι Κύπριοι χωρικοί έλεγαν: «Είδες αβκόν πκιε, έπιασες το πκιε, έσπασες το πκιε, εκαθάρισες το πκιε, έκοψες το πκιε, έφας το πκιε» (Ξιούτας 1978, 286).

Εορταστικές Περιστάσεις

Την περίοδο πριν το Πάσχα, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές έβαφαν κόκκινα αβγά, που τα τσούγκριζαν μεταξύ τους. Επίσης τα αβγά ήταν ένα από τα κύρια συστατικά του φωκού για τη παρασκευή των φλαούνων. Το Πάσχα παρασκεύαζαν τις αβκωτές, κουλούρια με κόκκινα αβγά. Ακόμη, σε πολλά χωριά στις γεννοπούλες που παρασκευάζονταν τα Χριστούγεννα τοποθετούσαν αβγά (Κυπρή - Πρωτοπαπά 2003, 129, 133, 93).

Για το βάψιμο των αβγών του Πάσχα χρησιμοποιούσαν υλικά της κυπριακής φύσης. Στα Λύμπια, τη Μεγάλη Πέμπτη επικρατούσε το έθιμο να βάφουν αβγά σε διάφορα χρώματα, με φύλλα ξερών κρεμμυδιών, με ριζάρι ή με κίτρινα σιμηλλούδκια (Θεοδώρου 2006, 298). 

Στο πλαίσιο των γαμήλιων εθίμων, σε μερικά χωριά εκτός των άλλων δώρων που έκανε η πεθερά στη νύφη, της έπαιρνε και ψωμί με αβγό στη μέση (πούλλα). Τα Χριστούγεννα το ψωμί είχε άσπρο αβγό και το Πάσχα κόκκινο.
Το καμάρωμα της νύφης ήταν συνηθισμένο σε πιο παλιά εποχή. Η νύφη παγκύπρια καμάρωνε, δηλαδή καθόταν σκυφτή με σκεπασμένο το κεφάλι και συνεσταλμένη, προσωποποίηση της σεμνότητας και της αιδημοσύνης. Μάλιστα, για να είναι αρκετά σκυφτή και να μην σηκώνει καθόλου το κεφάλι της πάνω, της έβαζαν μερικές φορές ένα βραστό αβγό στον λαιμό να το κρατεί (Πρωτοπαπά 2005, τ. Α΄, 78, 345). 

Σχετική με τη χρήση του αβγού στον γάμο είναι η πιο κάτω πρόληψη: «Στην Πέγεια και σε πολλά άλλα χωριά της επαρχίας Πάφου, δεν επιτρέπεται να πάρουν σε γάμο αβγά ή ψάρια, γιατί πιστεύουν πως αυτά τα δώρα θα φέρουν δυστυχία στο ανδρόγυνο. Αν συμβεί να πάρουν αβγά, τότε οι συγγενείς του ανδρογύνου, για να αποφευχθεί το κακό, σπάζουν τα αβγά στο κεφάλι εκείνου που τα πήρε» (Πανάρετος 1967, 236).

Τη νύχτα της Τυρινής υπάρχει το συνήθειο ο κόσμος να παίζει ένα παραδοσιακό παιχνίδι με αβγό, που ονομάζεται δακκαννούρα: Αφού τελειώσει το δείπνο την Κυριακή της Τυρινής, ο οικοδεσπότης παίρνει ένα αβγό βραστό, σφικτό, το τρυπάει και το περνάει σε κλωστή, την οποίαν κρεμάει από το ταβάνι. Στη συνέχεια, σπρώχνουν το αβγό να κάνει κύκλο μπροστά από τους συνδαιτυμόνες, οι οποίοι προσπαθούν να το αρπάξουν με το στόμα τους. Νικητής είναι αυτός που θα το αρπάξει και θα το κρατήσει στο στόμα του. Ακολούθως, καίνε την κλωστή μέχρι το ταβάνι, ευχόμενοι «κι από χρόνου». 
Το ίδιο έθιμο το συναντάμε στην Καλαβρία της Νότιας Ιταλίας, με το όνομα «κούρσα του αβγού», το οποίο γίνεται στη γιορτή του προστάτη αγίου, καθώς και στα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου, όπου λέγεται χάψαρος (Πέτρου-Ποιητού 2013, λήμμα Δακκαννούρα, 40).

Συμβολικές Χρήσεις

Το αβγό συμβόλιζε την αναγέννηση γι’ αυτό χρησιμοποιούνταν κατά την περίοδο του Πάσχα (Κυπρή - Πρωτοπαπά 2003, 129).

Παλαιότερα, επικρατούσε η πεποίθηση ότι τρώγοντας ωμό αβγό καθαρίζει η φωνή, γι’ αυτό και στα παιδιά έδιναν ωμό αβγό για να γίνουν καλοφωνάρικα, με καλή φωνή δηλαδή. Επίσης, οι ψάλτες συνήθιζαν να ρουφούν αβγά ωμά (Ξιούτας 1978, 286). 

Μετά τη γέννηση ενός παιδιού, αν το νεογέννητο ήταν κορίτσι, κυλούσαν ένα αβγό σε διάφορα σημεία του σώματος του που δεν ήθελαν να έχει τρίχες, όπως οι μασχάλες ή η ηβική χώρα. Πίστευαν οτι αναλογικά θα ήταν καθαρό το δέρμα χωρίς τρίχες, όπως το αβγό (Πρωτοπαπά 2009, 94, 551).

Συμβολικές χρήσεις του αβγού εντοπίζονται και σε σχέση με άλλες πράξεις, που εμπίπτουν στη σφαίρα της μαγείας. Όπως αναφέρει ο Γεώργιος Χ. Παπαχαραλάμπους, «Στην Κύπρο υπάρχει η συνήθεια να μοιράζουν αυγό με τρίχα νεάνιδος, για το λύσιμον του ανδρογύνου. Γι’ αυτό παίρνουν αυγό και αφού του αφαιρέσουν το κέλυφος, γράφουν επάνω τους ακόλουθους εκκλησιαστικούς ύμνους: «Αναστάς εκ του μνήματος και τα δεσμά διαρρήξας του Άδου, έλυσας το κατάκριμα του θανάτου, Κύριε, πάντας εκ των παγίδων του εχθρού ρυσάμενος» και μετά από αυτό «Λύει τα δεσμά και δροσίζει την φλόγα ο τρισοφεγγής της θεαρχίας τύπος υμνούσι παίδες…» και έπειτα το «νυν απολύεις τον δούλον σου…». Ακολούθως το μοιράζουν με τρίχα νεάνιδος και το δίνουν στους νεονύμφους για να φάνε από μισό και να θεραπευτούν (Παπαχαραλάμπους 1937, 87).

Ένας τρόπος θεραπείας του βρέφους, το οποίο αδυνάτιζε, ήταν να σπάσουν ένα αβγό, να το γητέψουν τα βράδυ στα άστρα και στη συνέχεια να αλείψουν το μωρό για να γίνει καλά (Πρωτοπαπά 2009, 94, 551).

Αβγά, μαζί με άλλα προϊόντα, προσφέρονταν από τους Κύπριους σε διάφορους αγίους, για την εξασφάλιση της προστασίας τους: «Ανάλογες με τις αναίμακτες θυσίες των αρχαίων, είναι οι προσφορές διαφόρων τροφίμων, τις οποίες κάνουν προς τους Αγίους οι Έλληνες της Κύπρου. «Κρεμμύδια» προσφέρονται στην Λετύμπου, στον Άγιο Επιφάνειο, ο οποίος θεραπεύει την μαλάριαν, στην Τρεμιθούσα, στον Άγιο Ρηγίνο, και στην Έμπα και στον Κόρνο, στον Τίμιο Πρόδρομο. Στο Κολόσσι προσφέρουν στον Άγιο Ευστάθιο «αβγά, πατάτες και κρεμύδια» για θεραπεία από τους ελώδεις. Στην Άχνα προσφέρουν στο σπήλαιο των Αγίων Ιωνά και Κενδέα «αβγά και κρεμμύδια» και στην Ιερά Μονή Κύκκου την αρχή των σταφυλιών για ευλογία» (Λοΐζου 1999, 13).

Χρήση από Ηλικιακές Ομάδες

Συμπληρωματικές Πληροφορίες & Βιβλιογραφία

Χρονολογία

Συμπληρωματικά Στοιχεία

Στην περιοχή της Δερύνειας οι κότες, μαύρες και κόκκινες, ήταν η βασική πηγή κρέατος. Τα αβγά που περίσσευαν από τις κότες πωλούνταν στους αβγοπούληδες (Κυριακή Παντελή, ανακοίνωση με τίτλο «Δερύνεια: Αγροτροφική Ιστορία και Αγροτροφικές Ιστορίες στα Χρόνια της Αγγλοκρατίας» στο συνέδριο «Κυπρίων Γεύσεις: Η παραδοσιακή διατροφή της Κύπρου στις τοπικές παραλλαγές της» (Νοέμβριος 2014)).

Βιβλιογραφία

Γιαγκουλλής Κ. Γ. (2014), Θησαυρός της Μεσαιωνικής και Νεότερης Κυπριακής Διαλέκτου. Ερμηνευτικός, Ετυμολογικός, Φρασεολογικός και Ονοματολογικός, Βιβλιοθήκη Κυπρίων Λαϊκών Ποιητών,74, Λευκωσία.

Θεοδώρου Κ. (2006), Τα Λύμπια: μια περιδιάβαση στο παρελθόν και στο παρόν, Λευκωσία. 

Κυπρή Θ. - Πρωτοπαπά Κ. Α. (2003), Παραδοσιακά ζυμώματα της Κύπρου. Η χρήση και η σημασία τους στην εθιμική ζωή, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, ΧVIII, Λευκωσία.

Λοΐζου Π. (1999), Σπαθαρικό Αμμοχώστου. Το χωρκό μου (ζωή, ιστορία, ασχολίες), Λεμεσός.

Μπαμπινιώτης Γ. (2005), Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Με σχόλια για τη σωστή χρήση των λέξεων. Ερμηνευτικό, Ορθογραφικό, Ετυμολογικό, Συνωνύμων-Αντιθέτων, Κυρίων Ονομάτων, Επιστημονικών Όρων, Ακρωνυμίων, Κέντρο Λεξικολογίας, Αθήνα.

Ξιούτας Π. (1978), Κυπριακή λαογραφία των ζώων, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, XXXVIII, Λευκωσία.

Πανάρετος Α. (1967), Κυπριακή γεωργική λαογραφία, Έκδοσις Συνεργατικής Κεντρικής Τραπέζης Λτδ., Λευκωσία.

Παπαχαραλάμπους Γ. Χ. (1937), «Έθιμα, προλήψεις και δεισιδαιμονίαι των Κυπρίων», Κυπριακαί Σπουδαί Α΄, 79-88.

Πέτρου-Ποιητού Ε. (2013), Από πού κρατάει η σκούφια τους. Λέξεις και ιστορίες από τον κόσμο της γεύσης, Εκδόσεις Επιφανίου, Λευκωσία.

Πιλαβάκης Κ. Α. (1968), «Συμβολή στη μελέτη της φωνητικής του κυπριακού ιδιώματος», Κυπριακαί Σπουδαί ΛΒ΄, 121-153.

Πρωτοπαπά Κ. (2005), Έθιμα του παραδοσιακού γάμου στην Κύπρο, τ. Α΄, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, XLV, Λευκωσία.

Πρωτοπαπά Κ. (2009), Τα έθιμα της γέννησης στην παραδοσιακή κοινωνία της Κύπρου, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, XLIX, Λευκωσία.

Υπουργείο Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, Τμήμα Γεωργίας (2010), Κυπριακά παραδοσιακά παρασκευάσματα, Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, Λευκωσία.

Φιλίππου Λ. (1946), «Η αρχαία Ελλάς και αι Κυπριακαί θρησκευτικαί παραδόσεις», Κυπριακαί Σπουδαί Η΄ (1944), 1-15.


Άλλες πηγές: 

Κυριακή Παντελή, ανακοίνωση με τίτλο «Δερύνεια: Αγροτροφική Ιστορία και Αγροτροφικές Ιστορίες στα Χρόνια της Αγγλοκρατίας» στο συνέδριο «Κυπρίων Γεύσεις: Η παραδοσιακή διατροφή της Κύπρου στις τοπικές παραλλαγές της» (Νοέμβριος 2014).


Πηγή φωτογραφίας: 

«Αβγά κότας» (http://www.tsantiri.gr/zoi/pos-na-xechorisis-ta-bagiatika-avga-apo-ta-freska/)

Ερευνητής / Καταχωρητής

Δήμητρα Δημητρίου, Δήμητρα Ζαννέτου, Τόνια Ιωακείμ, Στάλω Λαζάρου, Ήβη Μιχαήλ, Πετρούλα Χατζηττοφή, Αργυρώ Ξενοφώντος

Φωτογραφίες

Συνημμένα

Περισσότερα

Σχετικό Περιεχόμενο - Σιτηρέσιο

Μεγάλο Σάββατο

Σχετικό Περιεχόμενο - Συνταγές

αβκά βαβατσινιάτικα,τα
Η συνταγή προέρχεται από τη Βαβατσινιά της ορεινής επαρχίας Λάρνακας και αποτελούσε αγαπημένο φαγητό της περιοχής.

αβκά ξιδάτα,τα
Τα αβγά ξιδάτα σερβίρονται συνήθως ως ορεκτικό.

αβκά στον φούρνο,τα
Εύκολος και υγιεινός τρόπος μαγειρέματος των αβγών. Μετά το αλάτισμα, ακολουθεί το ψήσιμο στον φούρνο.

αβκά τηανητά με χαλλούμιν,τα
Είδος ομελέτας με τυρί. Κατά προτίμηση τρώγεται με λεμόνι, για καλύτερη γεύση.

αβκωτές,οι
Κυπριακό πασχαλινό έδεσμα. "Στην περιφέρεια του φύλλου βάζουμε δύο λωρίδες ζυμαριού αφού τις πλάσουμε. Βάζουμε μέσα τη ζύμη (περίπου μια χούφτα) και στη μέση το αβγό. Με άλλες δύο λωρίδες, πιο χοντρές, σταυρώνουμε τη ζύμη (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη φαντασία μας και να φτιάξουμε διάφορα σχήματα)" (Προφ. μαρτυρία: Κυριάκος Ζωγράφου, 44 ετών, Πάφος).

αβκωτές,οι, κουκκουρκά,η, κουλλούρκα μυλλωμένα,τα
Συνταγή για ζύμωμα κουλουριών και παξιμαδιών, με τη χρήση ζωικού ή φυτικού λίπους. Το ίδιο ζυμάρι το χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή αβκωτών, πασχαλινών ζυμωμάτων διαφόρων μορφών με κόκκινο αβγό στο κέντρο.

Αγκινάρες με αυγά
Εύκολο, γρήγορο και θρεπτικό είδος ομελέτας. Σερβίρεται και ως ορεκτικό.

Αγρέλια με τ' αυγά
Παραδοσιακός κυπριακός μεζές που σερβίρεται κυρίως ως ορεκτικό.

Κολοκούθκια με αυγά
Εύκολο, γρήγορο και θρεπτικό γεύμα που μπορούσε να ετοιμαστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα από την οικοδέσποινα, όταν είχε καλεσμένους. Η συνταγή προέρχεται από τον Πάνω Αμίαντο, φτιάχνεται όμως παγκύπρια.

Κουνέλι αυγοξιθκιά
Παραλλαγή της ξιθκιάς (στιφάδου), στην οποία μαζί με το ξίδι προστίθενται στο κρέας και χτυπημένα αυγά. Η συνταγή προέρχεται από τον Κάτω Μύλο της περιοχής Πιτσιλιάς (επαρχία Λεμεσού).

Κρεμμυδόφυλλα με τ' αυγά
Είδος ομελέτας, στην οποία προστίθενται τηγανισμένα φύλλα από φρέσκο κρεμμύδι. Σερβίρεται ως ορεκτικό.

Λαγός ξιδάτος με αυγά
Ομελέττα με κρέας λαγού, διατηρημένο σε ξίδι. Σερβίρεται ως μεζές.

Λαψάνες με τ' αυγά
"Την συνταγή αυτή είχαμε την δυνατότητα να την φτιάχνουμε μόνο τον χειμώνα, αφού το κύριο συστατικό της συνταγής, οι λαψάνες, βλαστούσαν (φύτρωναν) μόνο την εποχή αυτή." (Τασούλα Χατζηλαμπή, Κώμη Κεπήρ Κερύνειας)

Μανιτάρια της αναθρήκας άσπρα, με τ' αυγά
"Την συνταγή αυτή την φτιάχναμε αποκλειστικά των χειμώνα, αφού τότε βλαστούσαν (φύτρωναν) τα μανιτάρια." (Αντρέας Χατζηλαμπή, Κώμη Κεπήρ Κερύνειας)

Μολόσιες με αυγόξιδο
Αφού τσιγαριστούν ελαφρά, οι μολόσιες ψήνονται σε μείγμα από κτυπημένα αυγά και λίγο ξίδι.

Ντομάτες με τ' αυγά ή πομηλοροτηανιά
"Πλένουμε τις ντομάτες και τις τρίβουμε. Αφαιρούμε τη φλούδα και ρίχνουμε το ζουμί στο τηγάνι." (Κυπερούντα)

Πασχαλινά αυγά βαμμένα με κρεμμυδόφυλλα
Τα φύλλα από ξερά κρεμμύδια δίνουν στα αυγά ένα ζεστό, κιτρινωπό προς μελί χρώμα.

Πασχαλινά αυγά βαμμένα με μαργαρίτες
Οι μαργαρίτες, γνωστές στην Κύπρο και ως σιμιλλούθκια, μεταφέρουν με το βράσιμο το ζωηρό κίτρινο χρώμα τους στα αυγά. "Βάζουμε μπόλικες κίτρινες μαργαρίτες σε μία κατσαρόλα. Τοποθετούμε πάνω τους αυγά και ξανά μαργαρίτες." (Κούλλα Καραμανή, Κόρνος)

Πασχαλινά αυγά βαμμένα με φυτά και βότανα
Για κόκκινα αυγά χρησιμοποιούμε ριζάρι, χυμό από παντζάρια και παπαρούνες. Το ριζάρι προέρχεται από ρίζες φυτού που ευδοκιμεί σε ορισμένες αγροτικές περιοχές. Πριν το χρησιμοποιήσουμε, το κοπανίζουμε για να απελευθερώσει όλο του το χρώμα.

Πατατοσαλάτα με αυγά
Οι πατάτες βράζονται με τη φλούδα τους. Όταν κρυώσουν, κόβονται σε κομμάτια και αναμειγνύονται με τα επίσης βρασμένα αυγά και τα υπόλοιπα υλικά της σαλάτας.

Πέρδικες με αυγά
Η συνταγή προέρχεται από το ορεινό Πελένδρι (επαρχία Λεμεσού). Φτιάχνεται την εποχή του κυνηγιού ή όταν υπάρχουν διαθέσιμες στο σπίτι κατεψυγμένες πέρδικες. Σερβίρεται και ως μεζές, ιδιαίτερα σε τραπέζια.

Σπανάχι με τ' αυγά
"Σε μια λεκάνη σπάζουμε τα αυγά και τα χτυπάμε αρκετά καλά. Όταν το σπανάχι έχει απορροφήσει όλο το νερό του, το αλατίζουμε και προσθέτουμε τα αυγά." (Γιώτα Κυριακίδου, Κυπερούντα)

Στρουθκιά με αυγά
"Βάζουμε λάδι σε ένα τηγάνι να βράσει και ρίχνουμε τα στρουθκιά μέσα. Τα αφήνουμε να ψηθούν και υστέρα προσθέτουμε τα αυγά..." (Κυπερούντα)

τιτσιρ(ιδ)όπιττες,οι
Πρόκειται για πίτες με τιτσιρίδες, τηγανητά, δηλαδή, κομμάτια χοιρινού λίπους.

Τριμιθιές τηγανητές με αυγά
Οι βλαστοί τριμιθιάς βράζονται και τρώγονται σαν χόρτα. Μαζί με τα αυγά σχηματίζουν μια ωραία και πρωτότυπη κυπριακή ομελέτα.

Φλαούνες
Η φλαούνα είναι το χαρακτηριστικότερο πασχαλινό έδεσμα που παρασκευάζεται και καταναλώνεται σχεδόν σε όλα τα νοικοκυριά της Κύπρου. Η γέμισή της, ο φωκός όπως λέγεται, ετοιμάζεται 4-5 ώρες νωρίτερα ή από το προηγούμενο βράδυ. Ζυμώνεται με παραδοσιακό προζύμι, αυγά και τυρί, ενώ προαιρετικά προστίθενται σταφιδάκια.

Φλαούνες αυκωτές
"... ανοίγουμε το φύλλο, βάζουμε την γέμιση και ένα αυγό στη μέση και κλείνουμε το φύλλο μας δημιουργώντας πιέτες τριγύρω. Τους δίνουμε ένα στρογγυλό σχήμα." (Θεογνωσία Ανδρέου, Κόρνος)

Σχετικό Περιεχόμενο - Σχετική Βιβλιογραφία

Γιαγκουλλής Κ. Γ. (2014), Θησαυρός της Μεσαιωνικής και Νεότερης Κυπριακής Διαλέκτου. Ερμηνευτικός, Ετυμολογικός, Φρασεολογικός και Ονοματολογικός, Βιβλιοθήκη Κυπρίων Λαϊκών Ποιητών,74, Λευκωσία.

Θεοδώρου Κ. (2006), Τα Λύμπια: μια περιδιάβαση στο παρελθόν και στο παρόν, Λευκωσία.

Κυπρή Θ. - Πρωτοπαπά Κ. Α. (2003), Παραδοσιακά ζυμώματα της Κύπρου. Η χρήση και η σημασία τους στην εθιμική ζωή, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, ΧVIII, Λευκωσία.

Λοΐζου Π. (1999), Σπαθαρικό Αμμοχώστου. Το χωρκό μου (ζωή, ιστορία, ασχολίες), Λεμεσός.

Μπαμπινιώτης Γ. (2005), Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Με σχόλια για τη σωστή χρήση των λέξεων. Ερμηνευτικό, Ορθογραφικό, Ετυμολογικό, Συνωνύμων-Αντιθέτων, Κυρίων Ονομάτων, Επιστημονικών Όρων, Ακρωνυμίων, Κέντρο Λεξικολογίας, Αθήνα.

Ξιούτας Π. (1978), Κυπριακή λαογραφία των ζώων, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, XXXVIII, Λευκωσία.

Πανάρετος Α. (1967), Κυπριακή γεωργική λαογραφία, Έκδοσις Συνεργατικής Κεντρικής Τραπέζης Λτδ., Λευκωσία.

Παπαχαραλάμπους Γ. Χ. (1937), «Έθιμα, προλήψεις και δεισιδαιμονίαι των Κυπρίων», Κυπριακαί Σπουδαί Α΄, 79-88.

Πέτρου-Ποιητού Ε. (2013), Από πού κρατάει η σκούφια τους. Λέξεις και ιστορίες από τον κόσμο της γεύσης, Εκδόσεις Επιφανίου, Λευκωσία.

Πιλαβάκης Κ. Α. (1968), «Συμβολή στη μελέτη της φωνητικής του κυπριακού ιδιώματος», Κυπριακαί Σπουδαί ΛΒ΄, 121-153.

Πρωτοπαπά Κ. (2005), Έθιμα του παραδοσιακού γάμου στην Κύπρο, τ. Α΄- Β΄, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, XLV, Λευκωσία.

Πρωτοπαπά Κ. (2009), Τα έθιμα της γέννησης στην παραδοσιακή κοινωνία της Κύπρου, Δημοσιεύματα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, XLIX, Λευκωσία.

Υπουργείο Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, Τμήμα Γεωργίας (2010), Κυπριακά παραδοσιακά παρασκευάσματα, Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, Λευκωσία.

Φιλίππου Λ. (1946), «Η αρχαία Ελλάς και αι Κυπριακαί θρησκευτικαί παραδόσεις», Κυπριακαί Σπουδαί Η΄ (1944), 1-15.

Σχετικό Περιεχόμενο - Τρόφιμα

αβκωτή,η
Πασχαλινό έδεσμα. Οι γυναίκες, αφού ζύμωναν τις κουλούρες και τις φλαούνες, έκαναν μικρές θήκες σε σχήμα σαλιέρας, δηλαδή αλατοθήκης, μέσα στις οποίες τοποθετούσαν όρθια συνήθως ένα ή δύο αβγά ψημένα και κόκκινα.

αγρέλ(λ)ιν,το
Το άγριο σπαράγγι.

Κόκκινα αυγά με "βαφή του γιαλού"

Τρόφιμα

Παραδοσιακές Συνταγές

Σιτηρέσιο - Γεύματα

Χώροι Παραγωγής και Διάθεσης

Τεχνικές Παραγωγής

Παραδοσιακά Σκεύη και Εργαλεία

Βιβλιογραφία

Περιήγηση σε Μουσεία Τροφίμων, Λαϊκής Τέχνης & Αγροτικής Ζωής

Διαφημίσεις Τροφίμων

Εκπαιδευτικές Εφαρμογές

Ιστορία Κυπριακών Βιομηχανιών Τροφίμων

Τίτλος
αβκόν,το

Φωτογραφίες

Συνημμένα

Τίτλος αβκόν,το

Φωτογραφίες

Συνημμένα

Τίτλος
αβκόν,το