Αναζήτηση Τεκμηρίων

Τίτλος
Διαδικασία καλλιέργειας και συγκομιδής ελαιόδεντρων

Απόσπασμα από μελέτη της κ. Ηγουμενίδου 'The role of olive tree and olive oil in the traditional life of Cyprus', η οποία επισυνάπτεται σε σχετικό λήμμα.

Στην παραδοσιακή κοινωνία της Κύπρου, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, όπου η παραγωγή παρέμεινε στο προβιομηχανικό στάδιο τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, η εξασφάλιση του λαδιού και των ελιών της χρονιάς, από την καλλιέργεια των δέντρων, τη συγκομιδή του καρπού μέχρι την παραγωγή λαδιού στους χειροκίνητους ελιόμυλους, χρειαζόταν πραγματικό αγώνα. Στο λήμμα αυτό περιγράφεται η διαδικασία καλλιέργεια και φροντίδας.

Περιγραφή Τεχνικής
Συμπληρωματικές Πληροφορίες & Βιβλιογραφία

Περιγραφή Τεχνικής

Περιγραφή τεχνικής

«Άμα ήταν να φυτέψουμεν ελιές έπρεπεν να βκάλλουμεν λάκκους ως τέσσερα πόθκια βάθος. Εβάλλαμεν την ελιά μές τον λάκκον, ετσιλλούσαμεν καλά το χώμα τζιαι μετά εποτίζαμεν τα φυτά. Ως τα τρία χρόνια άμα ήταν ήμερες εκάμναν τζι΄ελιές», αφηγείται ογδοντάχρονος από το Δίκωμο (Μαυροκορδάτος 1987, 47), Δηλαδή: Για να φυτέψουν το ελαιόδεντρο έπρεπε να βγάλουν λάκκους βάθους 4 ποδών. Έβαζαν την ελιά στον λάκκο, στερέωναν το χώμα και πότιζαν τα φυτά. Σε τρία περίπου χρόνια απέδιδαν καρπό αν ήταν ήμερες.
Για την καλύτερη καρποφορία η ελιά χρειάζεται περιποίηση, κάμωμαν (όργωμα) και σκάλισμα, ανάγκες  που εκφράστηκαν με λαϊκές παροιμίες: «Αν κάμεις την ελιάν εφτά άλετρα που τον Οχτώβρην ως τα Μαρτάπριλλα, που το λάιν που να βκάλεις, εν να πελλάνεις», επίσης «Δος μου στην ρίζαν να σου δώσω στο κλωνίν».
Εξίσου καλό είναι ένα γερό πότισμα: «Άκουσεν η ελιά τ΄αλέτρου, τζι΄ενόμισεν έν αύλακας». Γι΄αυτό ονομαστό ήταν το Τζυρκώτικον λάιν, δηλαδή της Κυθρέας, όπου υπήρχε ο Κεφαλόβρυσος, η μεγαλύτερη πηγή νερού, που πότιζε πολλές ελιές και περιβόλια και κινούσε 32 νερόμυλους (Ξιούτας, Α΄ 1984, 114, αρ. 346,  297, αρ.1055, 32, αρ. 84, και Ξιούτας, Β΄, 1985, 155, αρ. 253).
Χρειαζόταν επίσης επιτήδειο κλάδεμα, που είναι το σημαντικότερο για την καλή απόδοσή της: «Η ελιά θέλει πελλόν κλαδευτήν τζαι νούσιμον τρυητήν», δηλαδή αλύπητο κλάδεμα και φρόνιμο τρύγημα, με τα χέρια (Ξιούτας, Β΄, 1985, 20, αρ. 1955). Στον παροιμιακό λόγο η ίδια η ελιά εκφράζει όλες τις ανάγκες της: «Η ελιά λαλεί του μάστρου της: Τσαππίζεις με; αθθυμάσαι με. Κοπρίζεις με; Ταϊζεις με. Ποτίζεις με; Δροσίζουμαι. Κλα(δ)έβκεις με; Αγγαστρώνεις με (Ξιούτας, Γ΄, 1985, 266, αρ. 4947).

Κρίσιμη για την παραγωγή είναι η περίοδος της ανθοφορίας την άνοιξη, όταν ο καρπός είναι μικρός και τρυφερός. Μη μπορώντας να ελέγξουν τις καιρικές συνθήκες, κατέφευγαν στη θρησκεία και σε προλήψεις. 

Η περιοδική απόδοση της ελιάς πέρασε επίσης στον παροιμιακό λόγο. Τη θεωρούσαν αυτεξούσια κυρά που έκανε καρπό όποτε ήθελε: «Εκαλέσαν την ελιάν στον γάμον τζ΄είπεν τους εν τζυρά (δ)εν πάει» (Ξιούτας, Α΄, 1984, 351-352, αρ. 1283).    

Η συγκομιδή του καρπού άρχιζε τον Αύγουστο με το μάζεμα των πράσινων ελιών που θα γίνονταν τσακκιστές. Τις άλλες ελιές τις άφηναν να μαυρίσουν και τις μάζευαν τον Οκτώβρη, ακόμη και τον Νοέμβριο. Ανέβαιναν άντρες στα δέντρα και έσειαν (κουνούσαν) τους κλώνους για να πέσει ο καρπός, που συνέλεγαν τα άλλα μέλη της οικογένειας, ή εργάτριες, αλλά η τελευταία συγκομιδή στις αρχές του χειμώνα γινόταν με ράβδισμα των δέντρων με τις βάκλες (βέργες) ή μακριά καλάμια. Η πανάρχαια αυτή μέθοδος ήταν αποτελεσματική αλλά επιβλαβής για το δέντρο και επικρίθηκε έντονα από τους Βρετανούς (βλ. σχετική αναφορά σε προξενική έκθεση του 1844 στο Παπαδόπουλλος 1980, 20).

Κυπριακή Ονομασία

Ελληνική ονομασία

Ετυμολογία - Γλωσσικές Παρατηρήσεις

Μέθοδος Επεξεργασίας Συγκομιδή

Συμπληρωματικές Πληροφορίες & Βιβλιογραφία

Χρονολογία χρήσης

Συμπληρωματικά Στοιχεία

Κρίσιμη για την παραγωγή είναι η περίοδος της ανθοφορίας την άνοιξη, όταν ο καρπός είναι μικρός και τρυφερός. Μη μπορώντας να ελέγξουν τις καιρικές συνθήκες, κατέφευγαν στη θρησκεία και σε προλήψεις. Πίστευαν πως «Άμα πεις των ελιών «Χριστός Ανέστη» την Λαμπρήν το πρωίν, κρατίζουν τον καρπόν» (Ξιούτας, Α΄, 1984, 77, αρ. 221).
Η ελιά για να αναπτυχθεί θέλει αέρα και φως, όχι κτίσματα γύρω της («άκουσεν η ελιά το μυστρίν και τζι΄ελούθην του κλαμάτου»: Ξιούτας, Α΄, 1984, 32-33, αρ. 85).

Βιβλιογραφικές αναφορές

Rizopoulou-Egoumenidou Ε., 'The role of olive tree and olive oil in the traditional life of Cyprus', in Second International Conference, Traditional Mediterranean Diet: Past, Present and Future, focusing on Olive Oil and Traditional Products, Athens 20-22 April 2005 (CD produced by 'Heliotopos Conferences'), 10 pages.

Μαυροκορδάτος, Γ., 1987: Δίκωμο. Μια συμβολή στην ιστορία και λαογραφία του χωριού, Λευκωσία.

Ξιούτας, Π., Α΄, 1984, Β΄ Γ΄, 1985: Παροιμίες του κυπριακού λαού, Λευκωσία, Τόμος Α΄: 1984, Τόμοι Β΄, Γ΄: 1985. 

Παπαδόπουλλος, Θ. (εκδ.), 1980: Προξενικά Έγγραφα του ΙΘ΄ Αιώνος (Consular Reports of the 19th Century), Λευκωσία.

Ερευνητής / Καταχωρητής

Ελένη Χρίστου

Φωτογραφίες

Συνημμένα

Περισσότερα

Σχετικό Περιεχόμενο - Σχετική Βιβλιογραφία

Rizopoulou-Egoumenidou E. (2005), "The role of olive tree and olive oil in the traditional life of Cyprus", Second International Conference, Traditional Mediterranean Diet: Past, Present and Future, focusing on Olive Oil and Traditional Production (Athens 20-22 April 2005), CD produced by 'Heliotopos Conferences', 10 pages.

Μαυροκορδάτος Γ. (1987), Δίκωμο. Μια συμβολή στην ιστορία και λαογραφία του χωριού, Λευκωσία.

Σχετικό Περιεχόμενο - Τεχνικές παρασκευής τροφίμων

παραγωγή λαδιού,η
"Οι ελαιώνες αποδίδουσι αρκετή ποσότητα ελαίου ώστε όταν ευτυχήσουν κυβερνάται ο τόπος ως τρεις χρόνους και ενίοτε δίδεται και έξω από τον τόπο" (Αρχιμανδρίτης Κυπριανός 1788).

Σχετικό Περιεχόμενο - Τρόφιμα

αδρούππα,η
Καρπός της ελιάς.

ελαιόλαδο,το
Στα χωριά της Πάφου και του Ριζοκαρπάσου η παραγωγή ελαιολάδου ήταν μικρή και οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν το ελαιόλαδο για να αρωματίζουν τις σαλάτες και τα ζαρζαβατικά τους, ενώ στο τηγάνισμα χρησιμοποιούσαν μύλλαν χοίρου (Ξιούτας 1978). Αντίθετα, στα χωριά της Μεσαορίας και της επαρχίας Λευκωσίας το ελαιόλαδο χρησιμοποιούνταν ευρέως στη μαγειρική. Με το ελαιόλαδο έφτιαχναν τις λαδόπιττες ή καττιμέρκα, που ήταν φύλλο ζυμαριού που αλειφόταν με ελαιόλαδο, και ψήνονταν στον φούρνο ή στη σάτζην κ...

ελιά,η
Η συλλογή του καρπού της ελιάς γινόταν συνήθως σε δύο περιόδους ανάλογα με το είδος των ελιών που παρασκεύαζαν. Στα τέλη Αυγούστου ή στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν οι ελιές ήταν ακόμα πράσινες, οι Κύπριοι μάζευαν μικρή ποσότητα ελιών για να παρασκευάσουν ελιές τσακκιστές και ελιές κολυμπάτες, ενώ στα τέλη Οκτώβρη συνέλεγαν τις μαύρες ελιές για να παρασκευάσουν ελιές ξυδάτες και κουμνιαστές.

ελιές κουμνιαστές,οι
Οι κουμνιαστές ελιές γίνονταν με ώριμες μαύρες ελιές. Οι Κύπριες έπλεναν με νερό τις ελιές, τις άφηναν σε άλμη για 3-4 ημέρες και τις διατηρούσαν σε δοχείο με αλάτι.

Σχετικό Περιεχόμενο - Χώροι Παραγωγής - Διάθεσης

ελιόμυλος - μύλος,ο - ελαιοτριβείον,το

Τρόφιμα

Παραδοσιακές Συνταγές

Σιτηρέσιο - Γεύματα

Χώροι Παραγωγής και Διάθεσης

Τεχνικές Παραγωγής

Παραδοσιακά Σκεύη και Εργαλεία

Βιβλιογραφία

Περιήγηση σε Μουσεία Τροφίμων, Λαϊκής Τέχνης & Αγροτικής Ζωής

Διαφημίσεις Τροφίμων

Εκπαιδευτικές Εφαρμογές

Ιστορία Κυπριακών Βιομηχανιών Τροφίμων

Τίτλος
Διαδικασία καλλιέργειας και συγκομιδής ελαιόδεντρων

Φωτογραφίες

Συνημμένα

Τίτλος Διαδικασία καλλιέργειας και συγκομιδής ελαιόδεντρων

Φωτογραφίες

Συνημμένα

Τίτλος
Διαδικασία καλλιέργειας και συγκομιδής ελαιόδεντρων