Πρόκειται για μικρά παραθαλάσσια τεμάχια γης μεταξύ των αμμόλοφων και το παρθένου εδάφους τα οποία καθαρίζαν οι χωρικοί κατά την Τουρκοκρατία, συμφωνα με μαρτυρία του γερμανού καθηγητή Λούτβιχ Ρος (1845). Αυτά λόγω της φυσικής υγρασίας ήταν ιδανικά για παραγωγή ριζαριού, βαμβακιού, κρεμμυδιών, πεπονιών, φασολιών, λαχανικών και γενικά κηπευτικών προϊόντων
